فرآیند های مغزی مشابه در هنگام گفتگو نشاندهنده تفاهم است

مغز انسان با حدود صد میلیارد سلول عصبی فشرده احساس، حرکات و واکنشهای او را کنترل می کند. دانشمندان آزمایشگاه کارکرد مغز در دانشگاه ییل آمریکا در باره فعالیت مغز در هنگام مکالمه تحقیق می کنند.

روش پژوهشی آنها استفاده از کلاهکهایی مجهز به ۶۴ کابل فیبر نوری است. از انتهای نیمی از این کابل های نوری یک پرتو لیزری به عمق دو و نیم ساتیمتری به جمجمه و به درون سلولهای مغز تابانده می شود.

با این روش، تصویرهایی شامل توده های رنگی از محل فعالیت سلول ها در مغز تهیه می شود. اینها مانند اشعه ایکس تصاویر مستقیم نیستند، بلکه بازسازی تصویری و شامل فرضیه های کلیدی مهم و همچنین حجم زیادی از داده های پردازش شده اند

جوی هیرش، یکی از استادان عصب شناسی این مرکز می گوید: « هدف ما شناخت کارکرد مدارهای عصبی است که در هنگام ارتباط متقابل بین افراد فعالیت می کنند. این نوع ارتباط، احتمالا یکی از مهمترین فعالیت های انسان به عنوان یک گونه اجتماعی است و ما دانش زیادی در باره آن نداریم. بر اساس این گزارشهای تصویری، اطلاعات چهره ای بخش مهمی از سامانه زبانی است که در یک دیالوگ و گفتگو به کار گرفته می شود.»

این پژوهشگران امیدوارند درباره تاثیر اوتیزم یا عارضه «درخودماندگی» بر زندگی افراد شناخت پیدا کنند. جوی هیرش، در این باره می گوید: «در مورد اوتیزم باید بگویم که اولین نشانه بروز این اختلال، یا نشانه ای که والدین و کارشناسان بهداشت متوجه آن می شوند اختلال در برقراری ارتباط با دیگران و دوری از جمع است. با این حال، ما درباره مدارهای عصبی که میزان و نحوه ارتباط فرد با دیگران کنترل می کنند، اطلاعات چندانی نداریم.»

در دانشگاه پرینستون داشنمند دیگری در حال بررسی فعالیت مغز در هنگام حرف زدن با دیگران است. یوری هاسون و همکاران او در باره میزان اکسیژن موجود در خون در هنگام مکالمه تحقیق می کنند. مدارهای مغزی در هنگام فعالیت بیشتر، اکسیژن بیشتری مصرف می کنند دانشمندان امیدوارند با اندازه گیری اکسیژن شناخت بیشتری درباره فعالیت مغز در هنگام مکالمه بدست آورند. آنها روی شیوه دیگری نیز تحقیق می کنند.

یوری هاسون در باره روش تازه گروه خود می گوید: «با این شیوه تازه می توانم از مغز افراد در حین گفتگو اسکن تهیه کنم. آنها داخل اسکنر حرف می زنند. بعد آن را برای گروهی از شنوندگان پخش می کنیم. هدف این است که بفهمیم آیا در یک مکالمه معمولی مغز شنونده شبیه مغز فردی که حرف می زند کار می کند یا نه؟ در نتیجه هر چه الگوهای مغزی بیشتر شبیه هم باشند، ارتباط و فهم متقابل بیشتر خواهد بود. یعنی شما اگر واقعا منظور من را بفهمید، الگوهای مغزی تان شبیه و همنوع الگوهای مغزی من میشود.»

با پیشرفت دستگاههای پرتونگار و فرآیند های فنی و علمی، دانشمندان به یافته های تازه در این زمینه امیدوارند.

منبع:euronews