عصری که امروز در آن زندگی میکنیم ، دوره ی تغییر و تحولات غیر قابل پیش بینی است، سازمانهای این موضوع را به خود درک کردهاند و از آنجایی که رکن اصلی اجتماع را تشکیل میدهند و در این میان مدیریت همیشه عاملی مهم در حیات، رشد و بالندگی و یادگیری بوده و هست. سازمانها برای اینکه بتوانند از تهدیدهای محیطی بتوانند کنار بیایند و از آن فرصت ایجاد کنند، بایستی که ظرفیتها و توانمندی های دورنی خود را بشناسند مثلا اینکه نقاط ضعف خود را ترمیم کنند و نقاط قوتی خود از پیش از پیش تقویت نمایند.
در همین راستا در کشورهای پیشرفته، مدیریتها و سازمانها معمولا بر نیازهای های اساسی کارکنان استوارند و در پی رضایت شغلی کارکنان هستند وآن را عاملی در افزایش بهرهوری نیز میدانند. یک بررسی جامع نشان میدهد که عوامل مختلفی مثل چالشی بودن شغل، یکسان بود حقوق و مزایای شغلی، سیاست های ارتقا عادلانه، شرایط کار مناسب، و ... نقش بسیار مهمی در رضایت شغلی ایفا میکند.
برای این موضوع میتوانید به مطلب کارمندان چه چیزی را بیشتر از پول دوست دارند مراجعه نمایید.
تردیدی وجود ندارد که رضایت شغلی خیلی مهم است و باید توجهی ویژه به آن داشت به همین خاطر باید گفت مدیران سازمان به سه دلیل عمده زیر باید به این مهم توجه پیش از پیش داشته باشند:
1. تحقیقات نشان میدهد که کارکنان راضی از سلامتی بهتری برخوردارند و بیشتر عمر میکنند؛
2. مدارک زیادی نیز نشان از آن دارد که افراد ناراضی کمتر به کار بها میدهند، گرچه حضور فیزیکی دارند ولی دل به کار نمیدهند.
3. رضایت شغلی پدیده است که مرز سازمان و شرکتها فراتر میرود و اثرات آن در زندگی خصوصی و خارج از سازمان کارکنان نیز دیده میشود.
برای کسب اطلاعات بیشتر میتوانید به مطلب معیارهای اندازه گیری رضایت شغلی مراجعه نمایید.
از طرفی شرترز معتقد است که رضایت شغلی به معنای دوست داشتن وظایف مورد لزوم یک شغل، شرایطی که در آن کار انجام میگیرد و پاداشی که برای انجام آن دریافت میشود و اینکه فعالیتها، امور و شرایطی که کار یک فرد را تشکیل میدهند تا چه حدودی و با چه نحوی نیازهایش را برآورده میسازد، بستگی به قضاوتهای وی دارد، شخص باید موارد مثبت و منفی شغل خود موازنه کند، چنانچه موارد ثبت بر منفی غلبه کند احتمال دارد از کارش راضی باشد، افراد از نظر میزان رضایتی که شغلشان برای آنها فرام میسازد بسیار متفاوتند.
در پایان باید گفت که افراد با نیازهای متفاوتی وارد سازمان میشوند، برخی افراد با پول راضی میشوند، برخی آنها به فکر ارضای احساس ایمنی هستند، توجه به تفاوت های فردی مطلب بسیار مهمی است اما به این معنی نیست که نمیشود و نمیتوان آنچه که باعث رضایت میشود را پیش بینی کرد.