همکاری هاوکینگ و ناسا برای سفر به اعماق فضا

این پروژه با نام Breakthrough Starshot در نظر دارد از لیزر برای ارسال هزاران فضاپیمای اندازه تلفن هوشمند، به سیستم ستاره‌ای نزدیک ما یعنی آلفا قنطورس استفاده کند. این سیستم ستاره ای با فاصله ۴٫۳۷ سال نوری از ما، نزدیک‌ترین همسایه در کهکشان راه شیری است.

این پروژه یک مورد بلند پروازانه است. نیکوکار روسی، یوری میلنر می‌خواهد فضاپیماها با یک پنجم سرعت نور حدودا ۱۰۰ برابر  سریع تر از یک فضاپیمای معمولی، تا بتوانند پس از ۲۰ سال در آلفا قنطورس فرود آیند. استیون هاوکینگ نیز از این پروژه حمایت کرده و می‌گوید "زمین جای شگفت انگیزی است، اما تا ابد این‌گونه باقی نخواهد ماند. دیر یا زود ما باید به ستارگان چشم بدوزیم Breakthrough Starshot اولین قدم هیجان انگیز برای این سفر است".

میلنر یک سرمایه گذار روسی است که فعالیت خود را به عنوان یک فیزیکدان آغاز کرد. وی به تاسیس جایزه Breakthrough بزرگ‌ترین جایزه علمی کمک کرد که در سال ۲۰۱۲ اعلام شد و به تحقیقات بنیادین در فیزیک ، علوم زیستی، و ریاضیات جایزه می‌دهد.

سال گذشته او و هاوکینگ از پروژه ۱۰۰ میلیون دلاری خود برای پیشرفت در تحقیقات حیات فرازمینی خارج از منظومه شمسی پرده برداری کردند.

اکنون ناسا می‌گوید که در نظر دارد سهمی در این پروژه بزرگ داشته باشد و یکی از مشکلات سخت آن را حل کند: چگونه اشعه‌های شدید خورشیدی در این سفر بین ستاره‌ای را کاهش دهد.

سرعت دادن به StarChip با لیزر باعث افزایش سرعت سفر تا ۱۳۴ میلیون مایل در ساعت (۲۱۵ میلیون کیلومتر بر ساعت) خواهد شد اما برای این کار فضاپیماها باید به اندازه زیادی سبک باشند. نصب یک سپر تابشی باعث افزایش وزن خواهد شد به همین دلیل محققین باید خلاقیت داشته باشند.

اولین پیشنهاد ناسا تغییر مسیر به آلفا قنطورس بود تا از برخورد با تابش‌های خورشید اجتناب کنند. مشکل این ایده این است که زمان سفر را طولانی تر می‌کند و در عین‌حال مساله تابش‌های خورشید را تماما حل نمی‌کند.

ناسا و محققین از موسسه علوم و فناوری کره در نظر دارند "ترانزیستور خود ترمیمیGAA "را در کاوشگرها ایجاد کنند. برای اینکه بدانند این برنامه تا چه حد خوب جواب می‌دهد، مشغول کار بر یک "ترانزیستور نانوسیمی" آزمایشی هستند که ممکن است بتواند پس از آسیب‌ها خود را ترمیم کند. این نوع تراشه‌ها را می‌توان برای فلش مموری و ترانزیستورهای منطقی بکار برد تا آن‌ها را برای این پروژه بهینه کرد. از آنجا که بسیار کوچک هستند وزن آن‌ها نیز کم خواهد بود.

با استفاده از نانوسیم‌ها باعث افزایش طول عمر آن‌ها نیز می‌شوند که در نتیجه فضاپیماها عمری بیش از ۲۰ سال خواهند داشت تا به اکتشاف در اعماق فضا ادامه دهند.

منبع : click.ir