ارزیابی جوّ سازمانی

در معیارها و شاخص‌های جوّ سازمانی، کوشش بر آن است که سازمان‌ها از حیث ابعادی که گمان می‌رود در برگیرندۀ برداشت اعضای سازمان از جوّ سازمان است، مورد ارزیابی قرار گیرند.

ادراکات مربوط به جوّ سازمانی را می‌توان از طریق پرسشنامه‌هایی مانند آنچه که لیتوین و استرینگر(1968) طراحی کرده‌اند، هشت موضوع را در بر می‌گیرد، ارزیابی کرد:

1. ساختار

نظر اعضای سازمان درباره محدودیت‌ها و آزادی عمل و میزان رسمی بودن یا غیر رسمی بودن محیط کاری؛

2. مسئولیت

نظر اعضای سازمان دربارۀ اینکه به آنها برای انجام کارهای مهم اعتماد می‌شود.

3. ریسک

احساس اعضای سازمان در مورد وجود ریسک و چالش در شغل و سازمان و تأکید نسبی بر پذیرش ریسک‌های محاسبه شده یا ریسک نکردن؛

4. گرمی و صمیمیت

وجود گروه‌های اجتماعی دوستانه و غیر رسمی؛

5. پشتیبانی و حمایت

احساس این مدیران و همکاران نقشی مفید و یاری رسان دارند، همراه با تأکید کردن(یا نکردن) بر حمایت‌های دو سویه؛

6. استانداردها

نظر کارکنان در مورد اهمیت اهداف آشکار و پنهان و استانداردهای عملکرد و تأکید بر انجام شغل و کار خوب مناسب و چالش‌های موجود در اهداف فردی و گروهی؛

7. تعارض

احساس این که مدیران و سایر کارکنان تمایل شنیدن دیدگاه‌های گوناگون را دارند و تأکید به بُروز دادن و علنی کردن مشکلات، به نحوی که بتوان برای آنها راه حلی پیدا کرد، نه این که از کنار آنها گذشت یا آنها را نادیده گرفت؛

8. هویّت

این احساس که فرد به شرکت تعلق دارد و این که عضو ارزشمند یکی از تیم‌های کاری است.

نتیجه گیری:

جو سازمانی یکی از ابعادی است که در هر واحد سازمانی نشان دهنده فضای اجتماعی حاکم بر آن واحد می باشد، جو سازمانی حاکم بر یک واحد می‌تواند در موفقیت آن واحد در زمینه های مختلف تاثیر گذار باشد، همچنین جو سازمانی مطلوب، موجب وفاداری و تقویت همکاری بین کارکنان می شود.