اما امروز کمکم تکنولوژی جایش را در مدارس باز کرده است و در کشورهای مطرح دنیا، بخش زیادی از بار آموزشی مدارس را تکنولوژی حمل میکند. چندی است که به صورت محدود در کشور ما نیز این حرکت نوین آغاز شده است. تختههای گچی جای خود را به صفحات لمسی، اسلایدرهای پاورپوینت و... داده است و دیگر برای دانش آموزان، دفتر مشق تعریف نسلهای پیش را ندارد.
ورود تکنولوژی به فضای آموزشی با اهداف مختلفی صورت پذیرفته است. یکی از این اهداف، محدود نبودن برنامهی درسی است و به دانشآموز اجازه داده میشود که از برنامههای درس خود فراتر برود. در این مدارس، روش تدریس بر اساس دانشآموزان طراحی شده و دانشآموز محور است.
مدارس هوشمند را میتوان اینگونه تعریف کرد: مدارس هوشمند مدارسی هشتند که کنترل آن مبتنی بر فناوری رایانهای وشبکهای انجام میشود و محتوای اکثر دروس آن الکترونیکی و سیستم ارزشیابی ونظارت آن نیز هوشمند خواهد بود.
در این گونه مدارس بیشتر بر محتوی آموزش تکیه میشود و دانش آموزان را به سمت پرسشگری سوق میدهند. در کنار ایجاد پرسش در ذهن دانشآموزان یک هدف نهفته نیز وجود دارد. این هدف عبارتست از: ایجاد سواد اطلاعاتی و اینترنتی. به این معنا که یک شخص بتواند در دریای عظیم منابع اطلاعاتی بتواند به صورت پژوهشگر، جواب سئوالات خود را بدست آورد و از هرز گردی و تلف کردن وقت خود در فضاهای نا معتبر جلوگیری شود.
یکی از نکات جالب این مدارس نوع ارتباط والدین با مدرسه است.
ار تباط والدین با مدارس هوشمند به صورت آنلاین بوده و از طریق اتصال به وسیله تلفیق کننده با مودم به رایانه مرکزی مدرسه می باشد و از این طریق میتوانند با مدیر و معلمین ارتباط برقرار نمایند واز وضعیت تحصیلی فرزندان خود آگاه شوند. بانک اطلاعاتی مدرسه باید با استانداردهای روز جهان مطابقت داشته باشد.