مینا بیسل (Mina Bissell) زیستشناس ایرانی آمریکایی
شهرت وی به خاطر پژوهش دربارهٔ سرطان سینه است. وی در سال ۲۰۰۷ موفق به دریافت جایزه پتزکولر شد. این جایزه به خاطر نتایج پژوهش وی در زمینه توانایی زیر محیطهای تغییرات سلولی، تبدیل شدن آنها به تومورها و امکان استفاده از یک سلول سرطانی برای رفتارهای عادی سلولها به وی اهدا شد. بیسل نیز مدتی رئیس انجمن بیولوژی سلولی آمریکا بود
مینا بیسل در تهران متولد شد. پس از اتمام دوره دبیرستان به تشویق یکی از
دوستانش به آمریکا رفت و پس از رفتن به کالج برین مایر و کالج رادکلیف در رشته
شیمی تحصیلات کارشناسی خود را به پایان رساند. وی پس از آن در مدرسه پزشکی هاروارد به
تحصیل در رشته میکروبیولوژی و ژنتیک مولکولی در مقطع دکتری پرداخت.
بیسل در سال ۱۹۷۲ به آزمایشگاه ملی لارنس برکلی پیوست و در آنجا در سالهای متمادی به عنوان کارشناسارشد بیوشیمی، دانشمند
ارشد، مدیر بخش زیستشناسی سلولی و مولکولی، مدیر بخش علوم زندگی، و دانشمند
برجسته فعالیت کرد.
او عضو فرهنگستان هنر و علوم آمریکا است و برنده جوایزی همچون جایزه ارنست اورلاندو لاورنس، کمکهزینه گوگنهایم و مدال افتخاری انجمن سرطان آمریکا شده است.
پردیس ثابتی
۱۳۵۴ در تهران زیستشناس محاسباتی، ژنتیکدان پزشکی و ژنتیک دان فرگشتی ایرانی-آمریکایی است که روشی آماری بیوانفورماتیکی توسعه داده است که بخشهای در معرض انتخاب طبیعی را مشخص میکند. همچنین الگوریتمی طراحی نموده که اثرات ژنتیک بر تکامل بیماری را نشان میدهد.
وی هماکنون دانشیار دانشگاه هاروارد است و سرپرستی تلاشهای آمریکا برای خواندن ژنوم انسان و تمام کروموزومهای موجود در ویروس ابولا را بر عهده دارد.
پردیس ثابتی در ۱۹۷۵ در تهران به دنیا آمد. در ۱۹۹۷ لیسانس زیستشناسی خود را از مؤسسه فناوری ماساچوست دریافت کرد و سپس دکترای ژنتیک را در سال ۲۰۰۲ از دانشگاه آکسفورد دریافت کرد. دکترای پزشکی خود را در سال ۲۰۰۶ از دانشکده پزشکی هاروارد دریافت کرد. هم اکنون ساکن ماساچوست در ایالات متحده آمریکا است.
ثابتی سومین زن در تاریخ است که با معدل ۱۰۰ و مدارج کامل: Summa Cum Laude از مدرسهٔ پزشکی دانشگاه هاروارد آمریکا فارغالتحصیل شده است. وی بعنوان یکی از سرشناسترین محققان آمریکا در زمینه بررسی ژنوم مالاریا، از بنیاد بیل و ملیندا گیتس بالغ بر ۲ میلیون دلار بودجه تحقیقاتی دریافت کردهاست.
پردیس ثابتی اخیراً نیز به عنوان یکی از ۱۰۰ چهره نابغه جهان از سوی گروه بینالمللی Creators Synectics معرفی شده است. این گروه بینالمللی پردیس ثابتی را از محققان برجسته دانشگاههای معتبری نظیر هاروارد، آکسفورد و ام آی تی را به عنوان چهره چهل و نهم معرفی کردهاست.
شبکه خبری سیانان نیز در سال ۲۰۰۷، ثابتی را به عنوان «یکی از ۸ نابغهای که دنیای ما را متحول خواهند ساخت» عنوان کردهاست.
ثابتی در سال ۲۰۱۲ جایزه نبوغ آمریکایی مجله اسمیتسونین در رده علوم طبیعی دریافت کرد.
الیز
ساناساریان (Eliz Sanasarian)
استاد دانشگاه در رشتههای علوم سیاسی ایرانی ارمنیتبار است که در ایالات متحده آمریکا زندگی میکند.
ساناساریان فوق لیسانس و دکترای علوم سیاسی خود را از دانشگاه ایالتی نیویورک در بوفالو گرفت و در حوزههای سیاست قومی تطبیقی، مطالعات زنان و توسعه بینالمللی، سیاست تطبیقی و … متخصص است و این درسها را در دانشگاه جنوبی کالیفرنیا تدریس میکند.
الیز ساناساریان عضو انجمن آمریکایی علوم سیاسی، انجمن مطالعات ارمنیان، و انجمن مطالعات ایران است.
آلنوش طریان یا آلنوش تریان
18 آبان ۱۲۹۹ در تهران - درگذشته ۱۵ اسفند ۱۳۸۹ در تهران فیزیکدان ایرانی ارمنیتبار بود که به «مادر نجوم» و «بانوی اختر فیزیک ایران» ملقب گردیدهاست.
آلنوش طریان در روز سه شنبه ۱۸ آبان ۱۲۹۹ برابر با ۹ نوامبر ۱۹۲۰ برابر از پدر و مادری تحصیل کرده و اهل فرهنگ در تهران زاده شد. پدرش آرتو طریان در رشتهٔ بازیگری و نمایش از مسکو دانشآموخته شد. او پایهگذار دومین مرکز آموزشی هنرهای دراماتیک و تئاتر سیروس بازیگری و نمایش در ایران بود. آرتو طریان مردی دانشور و ایران دوست بود که بخشهایی از شاهنامه فردوسی را به زبان ارمنی برگردانده بود. مادرش بانو وارتو طریان رشته ادبیات و هنر سخنوری را در کشور سوئیس فراگرفته بود. او نخستین زن ایرانی ارمنی است که شعرهای فارسی را دکلمه و در هنر نمایش نیز فعالیت میکرد. آلنوش طریان در خانوادهای با چنین پشتوانه فرهنگی ادبی وهنری خانوادگی دوران کودکی را سپری کرد.
آلنوش طریان تحصیلات پایه را در مدرسهٔ ارامنه و دوره دبیرستان را در دبیرستان انوشیروان دادگر زرتشتیان سپری کرد. او مدرک لیسانس خود را در سال ۱۳۲۶ از دانشگاه تهران دریافت کرد و همانجا به عنوان متصدی عملیات آزمایشگاهی دانشکده علوم استخدام شد. سپس برای بورس تحصیلی درخواست کرد ولی به دلیل زن بودن او، استادش، محمود حسابی، با این درخواست موافقت نکرد، بنابراین آلنوش طریان به خرج خانوادهٔ خود به دانشگاه سوربن رفت و سال ۱۳۳۵ از آن دانشگاه مدرک دکترا گرفت.
با وجود پیشنهاد استادی در دانشگاه سوربن، دکتر طریان با هدف خدمت به کشورش به ایران بازگشت و در دانشگاه تهران به عنوان دانشیار ترمودینامیک منصوب شد.
او در سال ۱۳۳۸ برای شرکت در بورسیهٔ دولتی آلمان غربی در مطالعه رصدخانه خورشیدی انتخاب شد و پس از چهار ماه مطالعه به ایران بازگشت و در سال ۱۳۴۵ نقش عمدهای را در بنیانگذاری نخستین رصدخانه فیزیک خورشیدی در ایران ایفا کرد.
خانم دکتر طریان در سال ۱۳۴۳ به مقام استادی در دانشگاه تهران رسید و نخستین شخصی بود که درس فیزیک ستارهها اختر فیزیک را در ایران تدریس کرد.
وی به زبانهای فارسی، ارمنی، فرانسوی تسلط داشته و با ترکی و انگلیسی آشنایی داشت.
آلنوش طریان بعد از ۳۰ سال تدریس، در سال ۱۳۵۸ به درخواست خویش بازنشسته شد.
رکسانا مصلحی
(Roxana Moslehi)، پروفسور، یک همهگیرشناس ژنتیکی است. بیشتر پژوهشهای او به مطالعهی سرطان و نشانههای آغازین آن اختصاص دارد. او در ایران زاده، و در کانادا بزرگ شدهاست. وی هماینک استادیار همهگیرشناسی و آمار زیستی در دانشگاه آلبانی، دانشگاه ایالتی نیویورک است؛ جایی که او بهتدریس دورههای متعددی، از قبیل آنچه خودش در ژنتیک و همهگیرشناسی مولکولی گسترش دادهاست، اشتغال دارد. از طریق پژوهشهایش، او به درک علل ارثی بیماریها و تأثیرات متقابل ژن - محیط بر خطر گسترش بیماری کمک کردهاست.
مریم میرزاخانی
زاده ۱۳ اردیبهشت ۱۳۵۶، تهران ریاضیدان ایرانی و آمریکایی و استاد دانشگاه استنفورد است. میرزاخانی در سال ۲۰۱۴ به خاطر کار بر «دینامیک و هندسه سطوح ریمانی و فضاهای پیمانهای آنها» برنده مدال فیلدز شد، که بالاترین جایزه در ریاضیات است. وی نخستین زن و نخستین ایرانی برنده مدال فیلدز است.
زمینهٔ تحقیقاتی او مشتمل بر نظریه تایشمولر، هندسه هذلولوی، نظریه ارگودیک و هندسه همتافته است.
مریم میرزاخانی در دوران تحصیل در دبیرستان فرزانگان تهران، برنده مدال طلای المپیاد جهانی ریاضی در سالهای ۱۹۹۴ (هنگکنگ) و ۱۹۹۵ (کانادا) شد و در این سال به عنوان نخستین دانشآموز ایرانی حایز نمرهٔ کامل شد. وی نخستین دختری بود که به تیم المپیاد ریاضی ایران راه یافت؛ نخستین دختری بود که در المپیاد ریاضی ایران طلا گرفت؛ نخستین کسی بود که دو سال مدال طلا گرفت و نخستین فردی بود که در آزمون المپیاد ریاضی جهانی نمرهٔ کامل گرفت. سپس در سال ۱۹۹۹ کارشناسی خود را در رشته ریاضی از دانشگاه شریف و دکترای خود را در سال ۲۰۰۴ از دانشگاه هاروارد به سرپرستی کورتیس مکمولن از برندگان مدال فیلدز گرفت.
از مریم میرزاخانی به عنوان یکی از ده ذهنِ جوان برگزیدهٔ سال ۲۰۰۵ از سوی نشریه پاپیولار ساینس در آمریکا و ذهن برتر در رشتهٔ ریاضیات تجلیل شد. میرزاخانی برنده جوایزی چون جایزه ستر از انجمن ریاضی آمریکا در سال ۲۰۱۳، جایزه کلی و مدال فیلدز در سال ۲۰۱۴ است. وی از یازدهم شهریور ماه ۱۳۸۷ (اول سپتامبر ۲۰۰۸) در دانشگاه استنفورد استاد دانشگاه و پژوهشگر رشتهٔ ریاضیات است. پیش از این، او استاد دانشگاه پرینستون بود.
او به همراه ۹ محقق برجستهٔ دیگر در چهارمین نشست۱۰ استعداد درخشان نشریه پاپیولار ساینس در آمریکا مورد تقدیر قرار گرفت. به نوشتهٔ یواسای تودی این فهرست ۱۰ نفره، شامل محققان و نخبگان جوانی است که در حوزههای ابتکاری مشغول به فعالیت هستند و با این حال معمولاً از چشم عموم پنهان ماندهاند. این فهرست بر اساس پیشنهادهای ارائه شده از سوی سازمانهای گوناگون، رؤسای دانشگاهها و ناشران انتشارات علمی برگزیده شدهاند. این محققان برجسته جوان در حوزههای گوناگونی از گرافیک رایانهای تا ریاضیات و علوم ربوتیک، افقهای تازهای در مرزهای جهان اطراف ما گشودهاند که مریم میرزاخانی ریاضیدان ۳۹ سالهٔ ایرانی یکی از آنها است.
میرزاخانی در سال ۱۹۹۹ میلادی موفق شد راهحلی برای یک مشکل ریاضی پیدا کند. ریاضیدانان مدتهای طولانی است که به دنبال یافتن راه عملی برای محاسبه حجم رمزهای جایگزین فرمهای هندسی هذلولوی بودهاند و در این میان مریم میرزاخانی جوان در دانشگاه پرینستون نشان داد که با استفاده از ریاضیات شاید بتوان بهترین راه را به سوی دست یافتن به راهحلی روشن در اختیار داشت: محاسبهٔ عمق حلقههای ترسیم شده بر روی سطوح هذلولوی. میرزاخانی در تلاش است تا معمای ابعاد گوناگون فرمهای غیرطبیعی هندسی را حل کند. در صورتی که جهان از قاعده هندسه هذلولی تبعیت کند، ابتکار وی به تعریف شکل و حجم دقیق جهان کمک خواهد کرد. در واقع مشکل این است که برخی از این اشکال هذلولی همچون دونات و یا آمیب دارای ظاهری بسیار نافرم هستند که محاسبهٔ حجم آنها را به معمایی جدی برای ریاضیدانان مبدل کرده است. اما میرزاخانی با یافتن راهی جدید در واقع دست به یک ابتکار عمل بزرگ زد و با ترسیم یک سری از حلقهها بر روی سطح این گونه اشکال پیچیده به محاسبه حجم آنها پرداخت. کاربردهای عملی اندکی برای پژوهش او وجود دارد ولی اگر مشخص شود که جهان توسط هندسه هذلولوی اداره میشود، کار او میتواند به تعریف دقیق شکل و حجم آن کمک کند.
میرزاخانی در سال ۲۰۰۹ به خاطر دستاوردهایش در ریاضیات برنده جایزه بلومنتال شد. در اعلامیهای که انجمن ریاضی آمریکا به مناسبت برنده شدن این جایزه برای میرزاخانی منتشر کرد، دلیل گرفتن این جایزه مهم ریاضی، "خلاقیت استثنایی، و تز (دکترای) مبتکرانه که در آن، ابزارهای گوناگونی از هندسه هذلولوی گرفته تا روشهای کلاسیک فرمهای اتومورفیک و تقلیل سیمپلکتیک برای بدست آوردن نتایجی در سه مسئله مهم ترکیب شدهاند " عنوان شد. در این اعلامیه، این سه مسئله مهم به شرح زیر آمدهاند:
۱. یک رابطه
بازگشتی برای
حجمهای وایل-پترسون در فضای پیمانهای رویههای ریمانی.
۲. یافتن تقریبی مجانبی برای تعداد ژئودزیکهای ساده بسته بر روی رویههای ریمانی هذلولوی با طول داده شده L {\displaystyle L}
. تعداد این ژئودزیکها، بر اساس نتایج
میرزاخانی، برای طولهای کمتر یا مساوی L {\displaystyle L}
،
رشدی مجانبی همانند L 6 g − 6 {\displaystyle L^{6g-6}} دارند. در این فرمول، منظور از g {\displaystyle g} گونه رویه ریمانی مورد نظر است. این نتیجه، پیامدی از محاسبه حجمهای وایل-پترسون گفته شده در
مورد ۱ است.
۳. اثباتی نو از حدس ویتن که پیش از آن توسط ماکسیم کانتسویچ در سال ۱۹۹۲ ثابت شده بود. میرزاخانی در اثبات جدیدش تفسیری تو از شمارش ژئودزیکها در فضاهای پیمانهای به دست میدهد.
در سال ۲۰۱۰، میرزاخانی، حدس «شار زلزله» ویلیام ترستن بر روی فضاهای تایشمولر را که مدتها پرسشی باز و بی پاسخ در ریاضی بود به اثبات رساند. این حدس میگوید که چنین شاری لزوماً ارگودیک میباشد.
میرزاخانی در سال ۲۰۱۴ به همراه الکس اسکین و امیر محمدی ثابت کرد که ژئودزیکهای مختلط و بستارهای آنها، بسیار منظم هستند و نه بر خلاف انتظار نامنظم یا فراکتالی. به عبارت دیگر، بستارهای چنین ژئودزیکهایی جبری هستند و بنابراین، ویژگیهایی از جمله صلبیّت را دارا میباشند. اتحادیه جهانی ریاضی در مطلبی با نام «کار مریم میرزاخانی» این نتایج را چنین توصیف کرد «یافتن این حقیقت، شگفتانگیز است که تصلب در فضاهای همگن، چگونه انعکاسی در فضاهای ناهمگنی همچون جهان فضای پیمانهای دارد.